گهواره خالی...

عاشقانه:

چشمانم را می بندم و سفری در اعماق تاریخ می کنم ، صحرایی سوزان و آفتابی گرم و بی رحم، احساس تشنگی عجیبی می کنم از دور سیاهی می بینم به سرعت به سمت آن می دوم ، زنی با چادر خاکی در حال تکان دادن گهواره ای خالی است و آرام لالایی می خواند و می گرید ، باد شنهای داغ بیابان را به صورتم می زند... صدایش می زنم خانم خانم گویی صدای مرا نمی شنود، حیران و بهت زده به اطراف نگاه می کنم زنی با عبای عربی با مقداری آذوقه نزدیک می شود سلامم را علیکی می گوید می پرسم حکایت این بانو چیست ؟ نگاهی عمیق به صورتم می کند و آهی می کشد و می گوید این بانو رباب همسر حسین بن علی است ، او عهد کرده پس از شهادت حسین در زیر سایه ای نرود و همواره مشغول اشک و ماتم است .می پرسم حکایت این گهواره چیست؟ بغض گلوی زن را می فشرد، این گهواره علی اصغر فرزند شش ماهه این بانو است که کوفیان با تیر سه شعبه سیرابش کردند به آسمان نگاه کن سرخ است گفتم راست می گویی چرا آسمان اینجا چنین است؟  با گریه می گوید :سرخی آسمان کربلا از خون حنجر اصغر است خونی که در آسمان مانده و بر زمین نریخت..... بهت زده و حیران به گهواره خیره می شوم خدایا صدای گریه نوزادی می آید ، صدای العطش کودکان می آید .... صدای غربت پدری می آید...صدای شیون مادری می آید ...آری اگر این شبها گوش جان را باز کنیم صدایی آسمانی خواهیم شنید : آیا کسی هست که از حرم رسول خدا دفاع کند.هل من ناصر ینصرنی... التماس دعا .

نوشته شده توسط کیانا پنجم محرم الحرام 1390